Komunikaty

– Moim głównym celem jest popłynięcie w okolicach rekordu życiowego. Czuję się dobrze, mamy za sobą najważniejszą pracę, a teraz już tylko został mi start. Chcę zrobić to, co mam do zrobienia. Nastawiam się tak, jak na każde inne zawody – mówi przed igrzyskami olimpijskimi reprezentant Polski w pływaniu Krzysztof Chmielewski

Polskie pływanie pozostaje bez medalu na igrzyskach już niemal 20 lat. Gdy w 2004 roku Otylia Jędrzejczak święciła w Atenach swoje największe sukcesy, mało kto przewidywał, że oczekiwanie na kolejnego pływaka na olimpijskim podium będzie tak długie. Kadra, która już za kilka dni wystartuje w Paryżu, chciałaby to zmienić.

Była połowa sierpnia 2004 roku. Cały świat emocjonował się zmaganiami najlepszych sportowców świata na igrzyskach w Atenach. Polacy duże nadzieje wiązali między innymi z Jędrzejczak, która przyleciała do Grecji w roli najlepszej polskiej pływacki, rekordzistki i mistrzyni świata na dystansie 200 m stylem motylkowym.

W tym roku stanął już na podium mistrzostw świata i Europy. Na igrzyskach będzie chciał powalczyć o kolejny sukces na swoim koronnym dystansie 100 m stylem motylkowym. Jakub Majerski ma za sobą bardzo udane miesiące, ale to właśnie w Paryżu będzie chciał zaprezentować najlepszą formę i bić kolejne rekordy.

Urodzony w 2000 roku zawodnik AZS AWF Katowice jest jednym z naszych kandydatów do zajęcia dobrego miejsca na pływalni w stolicy Francji. - Z dnia na dzień te igrzyska są coraz bliżej. To jest głównym celem, na tym się skupiamy – mówi.

Rok 2024 jest wyjątkowy dla polskich skoków do wody. W czerwcowych mistrzostwach Europy biało-czerwoni zdobyli aż trzy medale, a kilka miesięcy wcześniej Robert Łukaszewicz wywalczył pierwszą od 32 lat kwalifikację olimpijską dla naszego kraju. Teraz zawodnik Stali Rzeszów przygotowuje się, by w Paryżu zrealizować swoje wielkie sportowe marzenie.

Łukaszewicz ma dopiero 23 lata, ale już od jakiegoś czasu buduje mocną pozycję w światowej hierarchii specjalistów od skoków z wieży (z wysokości 10 m). W 2022 roku był w finale mistrzostw Europy w Rzymie, a rok później przed własną publicznością znalazł się w najlepszej dwunastce Igrzysk Europejskich. W poprzednim sezonie duże sukcesy odnosił też w skokach synchronicznych ze swoim klubowym kolegą Filipem Jachimem.